afscheid, opgehaald door onze vriendin Ani

20 november

Na een slechte nacht slapen in onze warme bungalow waren we ook nog eens onze sleutel kwijt! Oneee die moeten we zo inleveren. Na alles af te hebben gezocht konden we hem echt niet vinden. Dan maar naar het ontbijt toe. Yes Adex had onze sleutel gevonden. Wat een geluk! We hebben ons ontbijt meegenomen in een tasje want onze boot vertrok al bijna. Nog even gedag zeggen tegen iedereen en daar gingen we dan in onze priveboot! Dag mooi eiland! Dag schildpadden! Dag visjes! We gaan jullie missen.

Pff op het andere eiland moesten we echt lang wachten op de boot. Die was ook nog te laat.

In Amet zat Ani al op ons te wachten. Maar ik was echt zo ziek van die bootreis niet normaal. De heenweg was ook al zo kut. Whoo Ani had hier 2 uur op ons gewacht. Echt super lief! Had ze ook nog fruit voor ons gekocht! In de auto vertelde ze ons over haar leven hier op Bali dat ze in het regenseizoen niet droog zit in huis want hun dak is kapot. Een nieuw dak kost 12 miljoen echt veels te veel. Soms kunnen ze niet eens rijst kopen. Dan moeten ze naar de bank om geld te lenen. Wij kunnen ons dat niet voorstellen maar dit vonden we echt erg! 1 zak van 25 kg kost 300.000 ruphia hier eten ze dan een maand van met hun tweetjes. Ze eten alleen vis want vlees is te duur. Dit eet ze 1xper jaar als ze een grote ceremonie heeft om hun God te eren. Omdat ze geen email heeft hebben we haar adres opgeschreven dan kunnen we mooi contact houden. Toen ze ons had afgezet gaven we nog 100.000 rupiah extra. Hier was ze erg blij mee! Alleen in het hoogseizoen kunnen ze geld verdienen. Nu in de 5 dagen dat wij op Gili Meno waren had ze maar 1 gast gehad voor een massage. Echt niet normaal. Dus als iemand 5 euro wil opsturen vraag het adres maar;) dit is voor hun 72.500 dus best veel geld!

Om half 6 kwamen we aan op het vliegveld. Nu tot 2 uur vannacht wachten. Pfff zo geen zin in.